تاجگذاری پادشاه چارلز: نقش سلطنت در کانادا چیست؟

از آنجا که مردم از گوشه و کنار دنیا برای تماشای تاجگذاری پادشاه چارلز سوم گرد هم می‌آیند، این موضوع، اهمیت ویژه‌ای برای کانادا دارد. پادشاه جدید در کنار دیگر عناوین خود، رسماً به عنوان پادشاه کانادا لقب خواهد گرفت.

این اولین تاجگذاری از یک پادشاه بریتانیا در ۷۰ سال اخیر است. آخرین مراسم تاجگذاری در سال 1952 برای ملکه الیزابت دوم انجام شد.

به مناسبت این روز، نخست‌وزیر جاستین ترودو  برای شرکت در مراسم به همراه روزآن آرچیبالد ، رئیس ملی مجمع ملل اول، نتان اوبد ، رئیس شورای ملی متیس و کسیدی کارون ، رئیس شورای ملی متیس، در لندن خواهد بود. منشی شورای خصوصی و دبیر کابینه، جانیس شارت ، در این نشست حضور خواهند داشت و هیئت کانادایی شامل رهبران جوان نیز خواهد بود.

در کانادا، این روز با یک مراسم رسمی در اتاوا  در 6 می، مشخص خواهد شد. همچنین در 6 و 7 می 2023 جشن‌هایی در جوامع سراسر کشور برگزار خواهد شد.

کانادا یک پادشاه دارد زیرا یک سلطنت مشروطه است. این بدان معنی است که یک پادشاه (تاج) به عنوان رئیس دولت خود دارد و از نظر فنی، قدرت حکومت در اختیار ولیعهد است اما به دولت سپرده شده است تا از جانب مردم و به نفع مردم حکومت کند.

نقش پادشاه در کانادا

سیستم پارلمانی کانادا بر اساس سنت بریتانیایی یا «وستمینستر » بنا شده است که متشکل از تاج، سنا و مجلس عوام است و قوانین پس از موافقت هر سه طرف تصویب می‌شوند.

در حال حاضر، پادشاه نقشی جزئی در دولت کانادا دارد و صرفاً نمادین است. نماینده پادشاه در کانادا، فرماندار کل، در چندین مراسم تشریفاتی شرکت می‌کند و نماینده کانادا در بازدیدهای دولتی و سایر رویدادهای بین‌المللی است. همچنین مسؤل انحلال رسمی پارلمان در زمان برگزاری انتخابات محسوب می‌شود.

فرماندار کل همچنین این اختیار را دارد که به لوایحی که از مجلس عوام و سنای کانادا می گذرد، موافقت سلطنتی اعطا کند. اما، در حالی که امضای فرماندار کل برای تصویب قانون لازم است، وظیفه آن‌ها همچنان بی‌طرف ماندن است. این بدان معنی است که اگر لایحه‌ای در مجلس تصویب شده باشد، ولیعهد بدون دخالت یا اشتراک نظر آن را امضا می‌کند و به قانون تبدیل می‌شود.

به عبارت دیگر، پادشاه و نمایندگانش به‌طور مستقیم در حکومت کانادا دخالت ندارند و این نقش صرفاً یک نقش سنتی است.

سوگند بیعت با حاکم

با این حال، سوگند وفاداری به پادشاه بخشی از سوگند شهروندی کانادا است. اداره مهاجرت و شهروندی کانادا  (IRCC)  یک راهنمای مطالعه برای تازه‌واردانی ارائه می‌دهد که باید سوگند شهروندی بخوانند. با سوگند وفاداری به پادشاه، کانادایی‌های جدید وفاداری خود را به شخصی که نماینده‌ی همه کانادایی‌ها می‌باشد و نه تنها به سندی مانند قانون اساسی، نمادهایی مانند پرچم، یا یک نهاد ژئوپلیتیکی نظیر یک کشور ابراز می‌کنند.

در ادامه می‌گوید که این عناصر توسط حاکم (ملکه یا پادشاه) احاطه می‌شوند و کانادا با حاکمیت شخصیت می‌یابد، همانطور که حاکم توسط کانادا شخصیت می‌یابد.

احساس کانادایی ها در مورد سلطنت

در حالی که راهنمای مطالعه شهروندی کانادا می‌گوید که حاکمیت نماینده همه کانادایی‌هاست، به نظر می‌رسد سطح پایین حمایت از پادشاه چارلز و سلطنت در میان کانادایی‌ها وجود دارد. 

یک نظرسنجی اخیر توسط مؤسسه انگوس رید  نشان می‌دهد که اکنون کانادایی‌ها نسبت به سال‌های گذشته کمتر از سلطنت حمایت می‌کنند و در انتظار تاج‌گذاری هستند. طبق این نظرسنجی مردم احساس می‌کنند خانواده‌ی سلطنتی به شخص آن‌ها مربوط نمی‌شود (%49) یا به مرور زمان این احساس ارتباط و اهمیت کم‌تر می‌شود (%28).

یک گروه کوچکتر، از هر پنج نفر (20%)، معتقدند خانواده سلطنتی مانند گذشته مهم است، در حالی که تعداد کمی (%3) آنها را در نتیجه رشد می‌بینند.

این نظرسنجی می‌گوید که به غیر از زنان بالای ۵۵ سال، بیش از ۶۴ درصد کانادایی‌ها فکر می‌کنند که این کشور باید روابط خود را با سلطنت بریتانیا قطع کند.

یک نظرسنجی از همان مؤسسه در سال 2022 نشان داد که %49 از کانادایی‌ها احساس می‌کنند سلطنت دارای ارزش های منسوخ شده است.

با وجود سطح پایین حمایت از سلطنت در آن زمان، حمایت از ملکه الیزابت دوم به‌عنوان یک فرد وجود داشت. اما این قضیه در مورد شاه چارلز صدق نمی‌کند. آخرین داده‌ها نشان می‌دهد که ۶۰ درصد با به رسمیت شناختن وی به‌عنوان پادشاه کانادا مخالف هستند. بالاترین میزان محبوبیت او از کانادایی‌های بالای ۵۴ سال است (%35).

تاریخچه سلطنت در کانادا

کانادا از سال 1534 دارای سلطنت بوده است، اما اولین پادشاه کانادا، پادشاه فرانسه، فرانسیس اول  بود. این به این دلیل است که ژاک کارتیه ، یکی از اولین کاشفان اروپایی که به کانادا رسید، در همان سال به رودخانه سنت لارنس رسید و ادعا کرد آن سرزمین متعلق به  فرانسه است.

چندین سال پس از آن، سرزمینی که اکنون کانادا می‌باشد، بین فرانسه و انگلیس که هر دو دارای سلطنت قوی بودند، رد و بدل می‌شد. در نهایت، پس از جنگ در اواخر قرن هجدهم، فرانسه، کانادا را به بریتانیا واگذار کرد و از آن زمان تاکنون حاکمیت کانادا تحت سلطنت انگلیس بوده است.

از آن زمان تا سال 1867، ولیعهد و دولت بریتانیا تا حد زیادی مسئول تصمیم‌گیری‌های عمده در مورد نحوه‌ی اداره مستعمرات کانادا (استان‌های مجزا) بودند، اگرچه استان‌ها (کنونی) مجلس قانون‌گذاری خود را داشتند. در سال 1867، بریتانیا قانون آمریکای شمالی بریتانیا را امضا کرد و به چهار استان اجازه داد تا به عنوان قلمرو کانادا با هم متحد شوند و اکثریت حکومت را بر عهده بگیرند.

نقش بریتانیا در دولت کانادا بین سال‌های 1867 تا 1982 زمانی که قانون اساسی به قانونی مبنی بر استقلال کامل کانادا از بریتانیا امضا شد، تنها شاهد تغییرات جزئی بود. قانون اساسی کانادا به کانادا اجازه می‌دهد تا بدون تأیید بریتانیا یا سلطنت، تغییراتی در قانون اساسی خود ایجاد کند. ملکه الیزابت دوم برای امضای این سند در کانادا حضور داشت.