نیروهای کار خارجی با “مجوز کار آزاد” برای هر جایی در کانادا می‌توانند کار کنند.

مجوزهای کار آزاد به نیروهای خارجی این امکان را می دهند که بتوانند محل کار خود را در کانادا انتخاب کنند.

معمولا، اتباع خارجی اگر بخواهند در کانادا کار کنند نیاز به مجوز کار دارند. این مجوزها ممکن است به یک کارفرما یا شغل خاص مرتبط باشند. در مقابل، “مجوزهای کار آزاد” جابجایی را آزاد می‌دانند، خواه بین محل کار، مشاغل یا مکان های کانادا باشد.

کارفرمایان کانادایی برای استخدام یک نیروی کار خارجی با “مجوز کار آزاد” نیازی به “ارزیابی تاثیر بازار کار” (LMIA) ندارند.

راه های متعددی برای واجد شرایط بودن برای مجوز کار آزاد وجود دارد. در اینجا برخی از برجسته ترینشان آورده شده است:

دانشجویان بین المللی فارغ التحصیل

در سال 2021، بیشتر مجوزهای کار معاف از LMIA به “دانشجویان بین المللی فارغ التحصیل”، که برای دریافت “مجوز کار پس از فارغ التحصیلی” (PGWP) واجد شرایط بودند، تعلق گرفت.

دانشجویان بین المللی بعد از فارغ التحصیلی، در صورتی که یک برنامه تحصیلی تمام وقت (حداقل دو ساله) را گذرانده باشند می‌توانند تا سه سال برای کار در کانادا واجد شرایط باشند.  برنامه های تحصیلی که بیش از هشت ماه و کمتر از دو سال هستند ممکن است برای PGWP در صورتی که با مدت برنامه آنها مطابقت دارد، واجد شرایط باشند.

برای واجد شرایط بودن، دانشجویان بین المللی باید به یک “موسسه آموزشی تعیین شده” (DLI) در کانادا بروند. IRCC در نتیجه شیوع ویروس، اجازه یک سری انعطاف‌پذیری‌ ها را مطابق با معیارهای صلاحیت، داده است. به عنوان مثال، IRCC اکنون به دانشجویان بین المللی اجازه می دهد تا 100٪ برنامه تحصیلی خود را به صورت آنلاین بین مارس 2020 و آگوست 2022 تکمیل کنند.

اتباع کشورهای خارجی با قراردادهای دوطرفه

برنامه “تجربه بین المللی کانادا” (IEC) به گونه ای طراحی شده است که به جوانان خارجی از بیش از 30 کشور مختلف اجازه می دهد تا در کانادا کار کنند.

جوانان بین 18 تا 35 سال ممکن است واجد شرایط برای “ویزای تعطیلات کاری” باشند. شرکت کنندگان نیازی به پیشنهاد شغلی ندارند، اما باید معیارهای صلاحیت برای IEC را داشته باشند.

برنامه IEC معمولا از کاندیداها می‌خواهد که معادل 2500 دلار کانادا، برای پوشش هزینه‌ها، عدم همراهی با افراد تحت تکفل، و پذیرش در کانادا در میان ضوابط دیگر، با خود داشته باشند.

همسران و شرکای عرفی کانادایی و ساکنان موقت

(شرکای عرفی: زوج هایی که ازدواج نکرده اند اما بیش از یک سال باهم زندگی کرده اند)

کانادا گزینه های “مجوز کار آزاد” را به کسانی که همسر کانادایی دارند، نیروهای کار خارجی موقت و دانشجویان بین المللی ارائه می دهد.

همسران شهروندان کانادایی و مقیمان دائم، در صورتی که تحت برنامه “اسپانسرشیپ داخلی” درخواست داده اند و همچنین در کانادا درحال زندگی با شریکشان هستند، ممکن است برای “مجوز کار آزاد همسر” واجد شرایط باشند.

همسران نیرو های کار خارجی موقت نیز ممکن است بتوانند مجوز کار آزاد دریافت کنند. نیروی کار خارجی موقت باید معیارهای خاصی را داشته باشد، مانند داشتن مجوز کاری که تا شش ماه پس از دریافت “مجوز کار آزاد همسر” معتبر خواهد بود، از جمله چند مورد دیگر.

نیروی کار خارجی همچنین باید یکی از این چهار شرط را داشته باشد:

کار در یکی از سطوح تخصصی “رده‌بندی حرفه ای بین المللی” (NOC) شامل: 0 و A و B.

 کار در هر حرفه ای در صورت پذیرش در جریان “برنامه مهاجرتی اقیانوس اطلس” (AIP)؛

کار در هر حرفه ای که دارای نامزدی استانی یا منطقه ای از “برنامه منتخب استانی” (PNP) است.

یا کار در هر حرفه ای در کنار داشتن “گواهی انتخاب کبک” (CSQ).

همچنین معیارهای ویژه دیگری نیز وجود دارد که بسته به وضعیت نیروی کار موقت خارجی باید رعایت شود.

در نهایت، همسران دانشجویان بین المللی در صورتی که بتوانند به دولت نشان دهند که در یک رابطه واقعی هستند و اینکه دانشجوی بین المللی در یک برنامه صلاحیت ثبت نام شده است، ممکن است بتوانند مجوز کار آزاد دریافت کنند.

متقاضیان اقامت دائم

“مجوزهای کار آزاد” (BOWPs) به افرادی که برای اقامت دائم درخواست داده اند، اجازه می دهد تا در حالی که منتظر تصمیمی در مورد درخواست خود هستند، در کانادا بمانند.

برنامه های مهاجرتی زیر برای BOWP واجد شرایط هستند:

برنامه نیروی کار متخصص فدرال

کلاس تجربه کانادا

برنامه مشاغل تخصصی فدرال

برنامه منتخب استانی

نیروی کار متخصص کبک

برنامه آزمایشی کشاورزی-غذایی

 برنامه BOWP باعث می شود تا اگر وضعیت موقت اتباع خارجی قبل از رسیدگی به درخواست اقامت دائم آنها منقضی شود، آن‌ها مجبور نباشند شغل خود یا کشور را ترک کنند. همچنین به این معنی است که کارفرمایان برای حفظ کارمند خارجی خود مجبور به دریافت مجوز کار مبتنی بر LMIA نیستند.

چرا کارفرمایان کانادایی بیشتر نیروی کار خارجی استخدام می کنند؟

هر ساله مجوزهای کار بیشتری صادر می شود. در اینجا برخی از روش هایی که کارفرمایان کانادایی می توانند ازطریق آن‌ها نیروی های کار خارجی را استخدام کنند آورده شده است:

کارفرمایان کانادایی هر ساله صدها هزار نیروی کار بین المللی را از طریق “بیش از 100 مسیر مختلف مجوز کار” استخدام می کنند. به استثنای سال 2020، این اعداد از سال 2015 تنها افزایش یافته اند و هیچ نشانه ای از توقف وجود ندارد.

کانادا با تعداد زیادی فرصت شغلی و نرخ بیکاری نسبتاً پایین مواجه است، که به این معنی است که تعداد مشاغل بیشتری نسبت به تعداد نیروی کار واجد شرایط برای پر کردن آنها وجود دارد. طبق “آمار کانادا”، به ازای هر 100 موقعیت شغلی در ماه دسامبر، کارفرمایان به دنبال پر کردن میانگین 5.2 موقعیت شغلی بودند که نسبت به سه ماهه چهارم سال 2019، 3 شغل بود. این افزایش تعداد موقعیت های خالی شغلی همراه با افت نرخ بیکاری کانادا اتفاق افتاد که در دسامبر 2021، عدد 5.4 درصد بود که کمترین میزان از دسامبر 2019 که 5.2٪ بود، می‌باشد.

لب کلام این است که، در کانادا بخش هایی وجود دارد با موقعیت های شغلی بسیار و نیروی کار کافی برای پر کردن آن‌ها نیست. جذب استعدادهای خارجی یکی از راه هایی است که کارفرمایان کانادایی می توانند با استفاده از آن موقعیت های خالی شرکت خود را پر کنند.

نیروهای کار خارجی برای کار قانونی در کانادا نیاز به مجوز کار دارند. در برخی موارد، کارفرما برای استخدام یک نیروی کار خارجی باید چیزی را داشته باشد که به آن “ارزیابی تاثیر بازار کار” (LMIA) یا آزمون بازار کار گفته می شود. اگرچه اکثر مجوزهای کار صادر شده در یک سال مشخص، از LMIA معاف هستند.

در این مقاله، ما در مورد تفاوت بین دو نوع مجوز کار و اینکه چگونه کارفرمایان می توانند از آنها برای استخدام استعدادهای بین المللی استفاده کنند، صحبت خواهیم کرد.

مجوزهای کاری که نیاز به LMIA دارند و مجوز های کاری که نیاز به LMIA ندارند.

دو برنامه اصلی مجوز کار وجود دارد: برنامه نیروی کار خارجی موقت (TFWP) و برنامه تحرک بین المللی (IMP).

تفاوت عمده بین این دو این است که TFWP کارفرمایان را ملزم به دریافت LMIA می کند، در حالی که مجوزهای کار IMP معاف از LMIA هستند.

برنامه TFWP به منظور رسیدگی به کمبود نیروی کار در کانادا ساخته شده است. کارفرمایان باید فرآیند LMIA را تکمیل کنند تا به اداره “استخدام و توسعه اجتماعی کانادا” (ESDC) نشان دهند که استخدام یک نیروی کار خارجی به دلیل عدم وجود نیروی کار مناسب است.  اداره ESDC مجوز LMIA را ارزیابی می کند تا تأیید کند که استخدام یک نیروی کار خارجی هیچ تأثیر منفی بر بازار کار کانادا نخواهد داشت. هنگامی که کارفرما LMIA مثبت یا خنثی را دریافت کرد، یک کپی را در اختیار کارمند خارجی قرار می دهد تا بتواند آن را همراه با درخواست مجوز کار خود به اداره مهاجرت، پناهندگی و شهروندی کانادا (IRCC) ارسال کند. به محض تأیید درخواست مجوز کار، کارمند می تواند شروع به کار کند.

در مقابل، IMP برای حمایت از اهداف گسترده اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی کانادا به وجود آمده است، بنابراین نیازی به تست بازار کار نیست. مجوزهای کار IMP زیادی وجود دارد که نتیجه “توافق نامه های تجارت آزاد” کانادا است. به عنوان مثال، “توافقنامه کانادا-ایالات متحده-مکزیک” (CUSMA، که قبلا به عنوان NAFTA شناخته می شد) یک توافقنامه تجارت آزادِ برجسته است که به شهروندان ایالات متحده و مکزیک اجازه می دهد بدون LMIA در کانادا کار کنند. جوانان از سرتاسر جهان به دلیل قراردادهای جابجایی جوانان بین کانادا و برخی کشورهای دیگر، می توانند تحت برنامه IMP در کانادا کار کنند.

کانادا همچنین به “دانشجویان بین المللی فارغ التحصیل” و “همسران واجد شرایط و شرکای عرفی” اجازه می دهد تا “مجوز کار آزاد” را تحت IMP دریافت کنند. مجوزهای کار آزاد به نیرو های کار این امکان را می دهد که هر پیشنهاد شغلی در کانادا را بدون در نظر گرفتن کارفرما یا شغل بپذیرند. همه مجوزهای کار آزاد تحت IMP هستند، بنابراین کارفرمایان برای استخدام این کارمندان نیازی به LMIA ندارند.

مجوزهای کار کانادا در سال 2015-2021 صادر شده اند.

چگونه می توانم یک نیروی کار خارجی را تحت TFWP استخدام کنم؟

اولین قدم، تکمیل شرایط LMIA برای مجوز کاری است که می خواهید برای آن درخواست دهید. فرآیند هایی برای درخواست تخصصی وجود دارد، برخی از آنها یک فرآیند LMIA تسهیل شده دارند. “جریان استعدادهای جهانی” مثالی از نوعی برنامه مجوز کار است که به کارفرمایان اجازه می‌دهد از الزامات تبلیغاتی خودداری کنند و به نیروی کار فنی واجد شرایط اجازه می‌دهد تا اسنادشان در کمتر از دو هفته مورد پردازش قرار گیرد.

فرآیند درخواست LMIA همچنین بستگی به نوع برنامه ای دارد که از طریق آن نیرو استخدام می کنید. آنها به چهار دسته تقسیم می شوند:

نیروی کار با دستمزد بالا؛

نیروی کار با دستمزد پایین؛

برنامه کارگران فصلی کشاورزی؛

جریان کشاورزی

هنگامی که LMIA را دریافت کردید، می توانید یک نسخه را به کارمند خارجی خود بدهید تا برای IRCC درخواست دهد. آنها همچنین باید یک قرارداد و یک نامه پیشنهاد شغلی ارائه دهند که باید شامل اطلاعاتی در مورد حقوق و کسورات آنها، وظایف شغلی و شرایط شغلی آنها مانند ساعات کار باشد.

کارمندانی که تایید شوند، معرفی نامه دریافت می کنند. آنها می توانند پس از ورود به کانادا مجوز کار خود را از یک افسر خدمات مرزی دریافت کنند. اگر از قبل در کانادا بودند، IRCC مجوز کار را برای آنها پست می کند.

چگونه می توانم یک نیروی کار خارجی را تحت IMP استخدام کنم؟

کارفرمایان می توانند “کدهای معافیت LMIA” و “کدهای معافیت مجوز کار” را برای لیست موقعیت هایی که استخدام یک نیروی کار خارجی به LMIA نیاز ندارد، بررسی کنند.

برخی از برنامه های رایج “مجوز کار IMP” عبارتند از:

طرح CUSMA: شهروندان ایالات متحده و مکزیک ممکن است در هنگام درخواست برای کار در کانادا، برای پردازش تسهیل شده دارای صلاحیت باشند.

نقل و انتقالات درون شرکتی: به کارفرمایان اجازه می دهد تا کارمندان خاصی را به دفاتر خود در کانادا منتقل کنند.

تلویزیون و فیلم: کانادا از نیروی کار صنعت سرگرمی برای حمایت از تلویزیون و صنعت پررونق فیلم سازی خود استقبال می کند.

بازدیدکنندگان تجاری: نیرو های کار خارجی که کمتر از شش ماه در کانادا خواهند بود و وارد بازار کار نخواهند شد، می توانند بدون نیاز به مجوز کار در کانادا کار کنند.

تجربه بین المللی کانادا: کانادا با بیش از 30 کشور قراردادهای دوجانبه ای دارد که به جوانان بین المللی اجازه می دهد تا در کانادا تجربه کاری کسب کنند.

مجوز کار آزاد: نامزدهای نیروی کار متخصص دارای صلاحیتی  که در کانادا زندگی می کنند می توانند تا زمانی که درخواست اقامت دائم آنها در حال بررسی است برای BOWP درخواست دهند. همسران دارای صلاحیت و شرکای عرفیِ شهروندان کانادایی و مقیمان دائم، اگر در کانادا زندگی می کنند می توانند BOWP دریافت کنند.

مجوز کار پس از فارغ التحصیلی: PGWP رایج ترین مجوز کار تحت IMP است. فارغ التحصیلان بین المللی از موسسات آموزشی مشخص شده در کانادا (به عنوان مثال، کالج ها و دانشگاه ها) اگر واجد شرایط هستند می توانند این مجوز کار آزاد را تا حداکثر سه سال دریافت کنند.

برای استخدام از طریق IMP، کارفرمایان باید هزینه انطباق کارفرما را بپردازند و فرم پیشنهاد استخدام را از طریق پورتال کارفرمای IRCC ارسال کنند. این کار باید قبل از اینکه نیروی کار خارجی بتواند برای مجوز کار درخواست دهد، انجام شود.