امسال، برنامه نامزد استانی (PNP) از بیش از 40000 مهاجر جدید به کانادا استقبال کرده است.  تعداد متقاضیان  حتی بیشتر از متقاضیانی است که از طریق برنامه های اکسپرس اینتری پذیرفته شده اند . از زمان تأسیس اکسپرس اینتری در سال 2015 این اولین بار است که چنین استقبالی صورت گرفته است.

روشی که روز به روز متداول تر می شود اخذ اقامت دائم[1] (PR) است . PNP کانادا دارای تاریخچه جالبی است که دانستن آن در درک نحوه اجرای برنامه، اولویت های آن و چگونگی استفاده از این اطلاعات  بسیار به شما کمک می کند تا شانس پذیرش خود را در برنامه های مهاجرتی بالا ببرید.

مهاجرت در دهه 90

PNP مزایای مهاجرت در سراسر کانادا را گسترش می دهد و (به طور گسترده) به استان ها  کمک می کند تا نیازهای اقتصادی خود را برآورده کنند.

در اواسط دهه 1990، بیشتر( 88 ٪) مهاجرت به کانادا در سه استان (که هنوز هم پرجمعیت ترین استان ها هستند) متمرکز بود – انتاریو، کبک و بریتیش کلمبیا. که به دنبال آن ، مقامات استان‌های پریری (آلبرتا، ساسکاچوان و منیتوبا) و استان‌های اقیانوس اطلس (نوا اسکوشیا، نیوبرانزویک، جزیره پرنس ادوارد، نیوفاندلند و لابرادور) متوجه شدند که نسبت بسیار کمی (۱۲ درصد باقی‌مانده از مهاجران) بین این هشت استان و سرزمین های یوکان و شمال غربی پخش می شد.

این امر اهداف اجتماعی و اقتصادی این استان ها را با مشکل جدی مواجه می کند ولی  از آنجایی که دولت های استانی به دنبال راهی برای جذاب تر کردن مهاجرت به استان های خود برای کارگران خارجی بودند  ، این می تواندزمینه ساز نوآوری هایی[2] می شود که قرار است بزودی اتفاق بیافتد.

از دست دادن وینیپگ جتس

در سال 1996، وینیپگ جتز، تیم هاکی منیتوبا، به دلیل مشکلات مالی مجبور به ترک استان شدند و به فینیکس، آریزونا منتقل شدند و به فینیکس کایوت ها[3]تبدیل شدند. این مایه غم و اندوه مانیتوبان ها شد.

از دست دادن یک تیم ورزشی محبوب ، انگیزه ای برای گروهی از 10 تاجر منیتوبا شد که با هم متحد شوند و شورای کسب و کار مانیتوبا (BCM) را تاسیس کنند. این گروه توسط جناب جیم کار رهبری می شد. جیم کار یکی از اعضای فعلی پارلمان است، که در گذشته به عنوان وزیر منابع طبیعی و بعدها به عنوان وزیر متنوع سازی تجارت بین المللی خدمت می کرد.

علت اتحاد BCM، تنها  از دست دادن جت های وینیپگ نبود، بلکه این اعتقاد و باور مشترک بود  که رشد اقتصادی منیتوبا منوط به داشتن  جمعیت بیشتر است . افزایش رشد اقتصادی ، می تواند مانع مهاجرت جوانان به سایر استانها شود و به این ترتیب منیوبا  موقعیت بهتری بدست خواهد آورد. آنها معتقد بودند که جمعیت کم  و نیز مهاجرت جوانان به استان های دیگر، باعث انقباض اقتصادی در استان شده و همین منجر به خروج جت های وینیپگ شده است.

تاسیس PNP

منیتوبا  ثابت می کند که در توسعه و اجرای PNP پیشرو خواهد بود .مانیتوبا با برنامه نامزدی استانی منیتوبا [4](MPNP)  کار خود را شروع کرد.

با کمک BCM، دولت استانی ، قانون مهاجرتی داوطلبان استانی مانیتوبا  کانادا را در سال 1996 امضا کرد که اولین چارچوب دوجانبه در نوع خود بود. پس از آن تحولات به سرعت اتفاق افتاد و زمینه را برای اجرای یک سیاست مهاجرتی جدید که می تواند به توسعه و پیشرفت سریع منیتوبا کمک کند، فراهم کرد:

• در سال 1997 منیتوبا ، برنامه مهاجرتی پایلوت را برای تشویق مهاجرت به مناطق روستایی استان راه اندازی کرد.

• در سال 1998 مانیتوبا ضمیمه برنامه  نامزدهای استانی مانیتوبا را امضا کرد و اولین PNP را در تاریخ کانادا اجرا کرد.

• در سال 1999 برای اولین بار، 418 نامزد وارد مانیتوبا شدند.

• بین سال‌های 2004 تا 2006، MPNP به شش برنامه مهاجرت نیروی کار  متخصص جدید گسترش یافت،  هم چنین انعطاف‌پذیری بیشتری از خود نشان داد  و دسترسی به متقاضیان  را به 10000 نفر افزایش می‌دهد.

• در سال 2008 مانیتوبا قانون استخدام و حمایت از کارگران را امضا کرد که این ، اولین  و بهترین قانون در نوع خود در کانادا برای حمایت از کارگران خارجی بود.

• در سال 2010، «منیتوبا استارت»،  جهت ارائه  خدمات و  اسکان برای   کارگران و افرادی که دارای اقامت موقت هستند،  افتتاح شد. و

• در سال 2011 جت های وینیپگ به استان خود باز می گردند.

سال‌های بعدی شاهد آن خواهیم بود که استان‌های دیگر از موفقیت منیتوبا درس می گیرند و PNP‌های خود را توسعه می دهند. امروزه، هر استان (به استثنای کبک و قلمرو نوناووت) برنامه خاص خود را دارد . تعداد کل PNP ها به بیش از 80  برنامه افزایش یافته است.

پذیرش گسترده تر[5]

پس از موفقیت چشمگیر PNP منیتوبا، استان های دیگر نیز برای رفع نیازهای اقتصادی خود به دنبال اجرای برنامه های مشابه آن بودند.

• در سال 1998، بریتیش کلمبیا و ساسکاچوان در اجرای PNP به منیتوبا پیوستند.

• در سال 1999، نیوبرانزویک و نیوفاندلند و لابرادور با PNP های خود از این روش پیروی کردند.

• در سال 2001 جزیره پرنس ادوارد و منطقه یوکان PNP های خود را راه اندازی کردند.

• در سال 2002 هر دو نوا اسکوشیا و آلبرتا PNP های خود را ایجاد کردند.

• در سال 2005، انتاریو PNP خود را راه اندازی کرد، امروزه این استان بیشترین برنامه های نامزد را در بین استان ها یا مناطق دیگر کانادا دارد. و در نهایت

• در سال 2009، مناطق شمال غربی  نیزبه این گروه پیوستند و PNP های خود را در آن قرار دادند.

چرا این موضوع برای شما مهم است؟

PNP اخیراً رشد چشمگیری داشته است و یکی از راه‌های اصلی استقبال کانادا از مهاجران در سال 2022 و احتمالاً در سال 2023 است.

مهاجران بسیار امیدوار هستند که  در بررسی ها ، به نتایج خوبی دست یابند که کدام جریان PNP ، بهترین شرایط را برای آنها دارد و چه استان هایی ممکن است به آنها نیاز داشته باشند. درک بیشتر اهداف اقتصادی و شرایط کار در استانی که قصد مهاجرت به آن را دارید، کمک زیادی به موقعیت ودرخواست شما برای اسپانسرشیبی   در مهاجرت و حتی  بالا بردن روابط عمومی شما خواهد کرد.

متقاضیان ممکن است به این نتیجه رسیده باشند که مانیتوبا (و سایر استان‌ها، به استثنای موارد ذکر شده)، نیازهای اقتصادی خود را با کمک PNP ها و جریان‌های مهاجرت اقتصادی برطرف خواهند کرد – این کار را با توجه به شرایط و الزامات بازار کار[6] خود انجام می‌دهند.

---