درخواستی که موضوع داستان بود، مربوط به یک متقاضی اهل ایران بود. وی درخواست اخذ مجوز کار تحت برنامه موبیلیتی بین‌المللی را که یک برنامه برای کارآفرینان و افرادی خویش فرماست که قصد دارند کسب و کاری در کانادا راه‌اندازی و اداره کنند، داده بود.
متقاضی قصد داشت یک کسب و کار مشاوره فناوری اطلاعات در منطقه ونکوور را آغاز کند. درخواست او شامل یک طرح کسب و کار و اظهارنامه‌های کتبی از وکیل او بود.
کارشناس مهاجرتی مورد بررسی، توجه کرد که طرح کسب و کار متقاضی نشان داد که سرمایه اولیه مورد نیاز حدود ۱۳۸,۶۰۰ دلار کانادایی است، اما تمکن حساب بانکی متقاضی فقط حدود ۱۵۰,۰۰۰ دلار کانادایی را نشان می‌داد.
بر اساس این موضوع، کارشناس موافق نبود که طرح کسب و کار پیشنهادی، هزینه منطقی را برآورده می کند. به علاوه، برآوردهای فروش متقاضی در سال اول بسیار بالا بودند، اما مشتریان بالقوه پشتیبانی نمی شدند.
کارشناس تصمیم گرفت که متقاضی یک طرح کسب و کار قابل اعتماد که منافع قابل توجه ای برای کانادا منافع قابل توجهی دارد را ارائه نداده و مجوز کار را رد کرد.
متقاضی نپذیرفتو اعلام کرد که تصمیم کارشناس غیرمنطقی بوده و تا حدودی از روند عادلانه محروم شده است. وی بر این عقیده بود که کسب و کار پیشنهادی او مقرون به صرفه بوده و منافع قابل توجهی را برای کانادا در پی دارد، او دارای سابقه و مهارت‌های لازم برای حمایت از کسب و کار بود و نخستین قدم‌های اولیه برای اجرای طرح کسب و کار را انجام داده بود.
علاوه بر این، متقاضی ادعا کرد که وی اشتباهات اصولی را در نظر گرفته یا مستندات هزینه‌های خود را اشتباه برداشت کرده است. به ویژه، متقاضی گفت که او حساب‌های بانکی و ملک‌هایی در ایران با ارزش بیشتر از ۲ میلیون دلار دارد. به دلیل این موضوع وی توانایی سرمایه‌گذاری مبلغ ۱۳۸,۶۰۰ دلار کانادایی را در کانادا دارد.
با این حال، شواهد محکمه پسند بودند و بر اساس شواهد مشخص شد که تصمیم گیری قطعی و جدی صورت گرفته است.
کارشناسان اختیار تصمیم گیری مبنی بر اینکه سرمایه پروژه پیشنهادی متقاضی هزینه منطقی نبود را داشتند، به‌ویژه از آنجا که متقاضی درخواست خود را به سرمایه‌های بانکی یا ملک‌های مقدار ۲ میلیون دلار که ادعا کرد موجود و آماده سرمایه‌گذاری در طرح کسب و کار بودند، ارجاع نداد.
علاوه بر این متقاضی ادعا کرد که او فرصتی برای واکنش به نگرانی‌های کارشناس درباره درخواست او نداشته است. دادگاه توضیح داد.منطق این تصمیمِ دادگاه فدرال کانادا است که اگر کارشناسان نگرانی‌هایی داشته باشند که از بررسی معیارهای موجودات به وجود نیامده باشند و یا اگر نگرانی‌های مربوط به قابلیت اعتبار، دقت یا طبیعت واقعی اطلاعاتی که توسط متقاضی ارائه شود باشند، امر فرایاندستی می‌تواند نمایشگر ناتوانی این‌گونه موارد باشد. چرا که کارشناسان موظف به تعمیق نیاز به اطلاعات بیشتر از متقاضی نیستند.
با این حال، دادگاه متوجه شد که نتیجه‌گیری‌های مأمور دربارهٔ برنامه کسب و کار متقاضی، به‌طور کلی شفاف، قابل فهم و معقول بوده است زیرا بر اساس شواهد و اطلاعاتی بوده که توسط متقاضی ارائه شده است.
احقیقهٔ مأمور در نتیجه‌گیری که سرمایهٔ پیشنهادی متقاضی هزینهٔ معقولی نیست، قابل قبول بود. به‌ویژه از آنجا که درخواست او به حساب‌های بانکی یا دارایی‌های به ارزش ۲ میلیون دلاری که متقاضی بعدها ادعا کرده بود در دسترس و آماده برای سرمایه‌گذاری برنامه کسب و کار پیشنهادی است، ارجحیت نداشت.
به علاوه، متقاضی ادعا کرد که فرصت معقولی برای واکنش به نگرانی‌های مأمور درباره درخواست وی وجود نداشته است. دادگاه توضیح داد که مستند است که یک مأمور موظف به اطلاع‌رسانی به متقاضی درباره نقص‌ها یا ضعف‌ها یا نگرانی‌های دیگر مرتبط با درخواست ارائه شده در چهارچوب عدالت رویۀ مشروطی نیست.
نتیجۀ این رأی دادگاه فدرال نشان می‌دهد که تنها زمانی رویۀ مشروطی غیر عادلانه است که اگر مأموران نیازی به گرفتن اطلاعات بیشتر از یک متقاضی نداشته باشند و نگرانی‌های آنها ناشی از میزان قطعیت معیارها در مقررات یا نگرانی‌های مربوط به قابلیت اعتبار، دقت یا واقعیت اطلاعات ارائه شده توسط متقاضی باشند.
زیرا مأموران موظف نیستند به متقاضی درباره وجود نقص یا ضعف در درخواست اطلاع دهند، متقاضیان باید اطمینان حاصل کنند که در آغاز همه شواهد یا اطلاعات مورد نیاز را ارائه دهند تا قوی‌ترین درخواست ممکن را ارائه داده باشند.
احتیاج دارید تا از یک وکیل مهاجرت مشاوره بگیرید، زیرا وکیل مهاجرت شما را در مورد نقص‌ها یا ضعف‌ها در درخواستتان آگاه می‌کند و می‌تواند شما را در راهکارهای قوی‌تر کردن درخواستتان راهنمایی کند.