مهاجرت تقریباً ۱۰۰٪ رشد بازار کار کانادا را نمایش می‌دهد – یک قدرت کلیدی نه تنها در برآورده کردن تقاضای اقتصادی در این کشور، بلکه در حمایت از سیستم‌های رفاهی اجتماعی درون کانادا هم می‌باشد.

با این حال، این رابطه یک طرفه نیست – مهاجران اقتصادی (بزرگترین گروه مهاجرتی جدید به کانادا) باید بتوانند کار پیدا کنند و پول درآورند تا نیازهای خود را برآورده کنند، در حالی که شرایط دائم زندگی (PR) را که برای ورود به کانادا حائز اهمیت است، داشته باشند.

برای بهبود درک از واقعیت‌های به دست آوردن مجوز کار و انتقال از وضعیت کارگر خارجی موقت (TFW) به ساکن دائم کانادا، می‌توانیم به داده‌های تاریخی مربوط به این دو عامل بپردازیم.

دو مطالعه اخیر توسط آمار کانادا (شامل ترکیب دارندگان مجوز کار در کانادا و مقایسه دارندگان مجوز کار با سوابق استخدام) که دوره ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۰ را پوشش داده‌اند، برخی از دیدگاه‌های کلیدی در این زمینه را بیان می‌کنند.

به ادامه مطلب بروید تا بیشتر درباره برنامه‌هایی که بیشترین مجوز کار را صادر می‌کنند، چه تعداد فروند بیگانه می‌توانند در کانادا شغل پیدا کنند و موارد دیگر را بدانید.

کدام برنامه بیشترین مجوز کار را صادر کرد؟
کانادا به طور کلی دو مسیر مجوز کار دارد که افراد می‌توانند آن‌ها را دنبال کنند: برنامه کارگر خارجی موقت (TFWP) و برنامه توانمندی بین‌المللی (IMP). هر دو برنامه شامل چندین رشته مجوز کار برای سناریوهای مختلف هستند.

مهم است که آن‌ها را تفکیک کنیم. وجود TFWP برای کمک به تأمین نیروی کار در کانادا و به طور خاص در مواقعی است که این کمبودها در داخل برطرف نمی‌شوند، ایجاد شده است. بنابراین، مجوزهای کاری از TFWP نیازمند ارزیابی تأثیر بر بازار کار کانادا (LMIA) هستند که مدرکی است که نشان می‌دهد استخدام یک کارگر خارجی چه تأثیری بر بازار کار کانادا خواهد داشت. به طور کلی این مجوزها به یک کارفرمای واحد در یک صنعت خاص مربوط می‌شوند.

از طرف دیگر، IMP برای تحقق اهداف اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی گسترده کانادا وجود دارد. مجوزهای کاری IMP نیازمند ارزیابی تأثیر بر بازار کار نمی‌باشند و اغلب مجوزهای کار اجازه کار باز (open work permit) هستند، به این معنی که دارندگان مجوز می‌توانند برای تقریباً هر کارفرمایی در بیشتر صنایع کار کنند.

پس کدام برنامه در طول ده سال گذشته بیشترین مجوز کار را صادر کرد؟

داده‌ها نشان می‌دهد که در سال ۲۰۱۰ (آغاز دوره مرجع)، مجوزهای کاری TFWP ۱۷۴٬۸۷۶ یا ۳۲٫۹٪ از کل تعداد مجوزهای ۵۳۱٬۷۰۰ صادر شده را تشکیل می‌دهند. در همان دوره مجوزهای کاری IMP کل ۲۲۵٬۴۴۰ کارت (۴۲٫۴٪). مقایسه این با داده‌ها از سال ۲۰۲۱، در بین ۹۶۳٬۴۰۰ مجوز کار صادر شده، مجوزهای صادر شده توسط TFWP ۱۴۵٬۴۷۳ (۱۵٫۱٪) و مجوزهای کاری صادر شده توسط IMP ۵۲۶٬۰۱۶ (۵۴٫۶٪) در همان سال بود.

با گذشت زمان، IMP به مراتب برجسته‌تر شده، در حالی که TFWP در سهم مجوزهای کاری صادر شده خود کاهش پیدا کرده است. رشد این برنامه به طور چشمگیری بود، تقریباً چهار برابر شدن تعداد مجوزهای کاری در دوره ده ساله مرجع. این رشد به خاطر دو جریان مهاجرت درون IMP است که افزایش قابل توجهی داشتند: شغل پس از فارغ‌التحصیلی و مجوزهای کاری برای هدف تحصیل.

لازم به ذکر است که تعداد کل مجوزهای کار تقریباً در طول ده سال دو برابر شده است، که نشان دهنده اهمیت بیشتر مهاجرت در تأمین نیروی کار است. همزمان، توسط TFWP کاهش قابل ملاحظه‌ای رخ داده است (با استثنای برنامه‌های کشاورزی که در ده سال گذشته افزایش متوسطی را تجربه کرده‌اند). این یافته‌ها نشان می‌دهند که کانادا در حال حاضر در موقعیتی قرار دارد که می تواند تقریباً از نیروی کاری که در کشور قبل تر هستند، نیازهای بازار کار خود را برآورده کند – به استثنای برخی از بخش‌های کلیدی که تاکنون بازنشستگی مشکل داشته‌اند.

با توجه به این یافته‌ها، متقاضیان گواهینامه کار ممکن است بیشترین موفقیت را در پیگیری اخذ اجازه کار از طریق برنامه‌ی امتیازی اجازه کار (IMP) و به ویژه از طریق «استخدام پس از فارغ التحصیلی» و «اجازه کار برای اهداف تحصیلی» داشته باشند. این اجازه کارها با برنامه‌های تحصیلی مرتبط هستند (صرفاً در زمان تحصیل یا پس از فارغ التحصیل) که در طی ده سال گذشته رشد قابل توجهی را تجربه کرده‌اند. راهی که به اخذ گواهینامه کار می‌انجامد، به ویژه مفید است زیرا اغلب با موفقیت امیگران در بازار کار ارتباط دارد؛ به این دلیل که فرصتی برای بهبود مهارت‌های زبان انگلیسی و فرانسه، برقراری ارتباطات و دریافت یک مدرک تحصیلی در کانادا فراهم می‌شود.

آیا این کارگران خارجی واقعاً در کانادا کار پیدا می‌کنند؟
برای بسیاری از صاحبان گواهینامه کار در کانادا، مرحله‌ی بعدی پس از دریافت گواهینامه کار، شروع فرایند اخذ پایداری در کاناداست. تجربه‌ی کاری برای این افراد ضروری است، زیرا حداقل یک سال تجربه کاری معتبر کانادایی برای بیشتر مسیرهای PR اقتصادی الزامی است.

برای پاسخ به سوال دربارهٔ کارگران دارای گواهینامه کار که کار پیدا می‌کنند، می‌توانیم تعداد صاحبان گواهینامه کار در یک سال مشخص را با تعداد صاحبان گواهینامه کار که در آن سال درآمد مثبت گزارش کرده‌اند، مقایسه کنیم. توجه کنید که این مقایسه تعداد افراد مشغول به کار خودکار را در نظر نخواهد گرفت، زیرا این نوع استخدام قابلیت اعتبار برای PR را غیر فعال می‌کند.

در سال 2020، از بین 991،500 صاحب گواهینامه کار، 682،500 نفر درآمد مثبت را از طریق مشارکت در بازار کار (داشتن شغل) گزارش کرده‌اند 68% صاحبین گواهینامه. اگرچه این ممکن است کمتر از انتظار بنظر برسد، اما به یاد داشته باشید که عوامل مشخصی این درصد را منفی می‌تواند تحت تأثیر قرار دهد، مانند صاحبین گواهینامه کاری که علیرغم وضعیت معتبر خود در کانادا حضور ندارند یا در کشور کار نمی‌کنند. اگر چه در صورتی که تعداد شرکت کنندگان از عرضه دهندگان کاری که در سال 2020 درآمد مثبت اعلام کرده‌اند درنظر گرفته شود، نرخ مشارکت به 83% از صاحبین گواهینامه افزایش می‌یابد (با این حال باید توجه داشت که کار انجام شده در طول دوران تحصیل به عنوان دانشجوی بین المللی، شمولیت PR را ندارد).

نرخ مشارکت صاحبین گواهینامه کار در سال 2011 (زمانی که تنها 311،100 نفر صاحبین گواهینامه کار در کانادا بودند) بسیار کمتر بود، زیرا تنها 55% صاحبین گواهینامه کار در آن زمان درآمد مثبت در سال گزارش داده بودند.

چه برنامه‌هایی بیشترین کار را داشتند؟
داده‌های موجود یک قدم بعدی برمی‌دارد و میزان درآمد مثبت کارگران خارجی موفق را در کانادا براساس برنامه‌های گواهینامه کار، سن و مدت اعتبار گواهینامه کار بررسی می‌کند.

در بین برنامه‌های گواهینامه کاری که بخشی از برنامه TFWP هستند، برنامه‌های کشاورزی بیشترین میزان درآمد مثبت را از صاحبان گواهینامه کار در اختیار داشتند و درصد آن 92% بود. این نه تنها بالاترین شرکت در هر برنامه‌ای در TFWP بود، بلکه در مقایسه با مشارکت IMP نیز بالاترین شرکت بود. با این حال این نتایج قابل درک است، زیرا گواهینامه‌های کار TFWP (که بر اساس LMIA هستند) معمولاً همراه با پیشنهاد کار ارائه می‌شوند و کارفرمایان آن‌ها باید برای LMIA درخواست دهند.

در بین برنامه‌های گواهینامه کار IMP، (و تنها پس از شرکت در برنامه‌های کشاورزی TFWP) نرخ مشارکت بالاترین نرخ مشارکت را در بین صاحبان گواهینامه کار مشغول به استخدام پس از فارغ التحصیلی داشت که 76% بود، دنباله آن تعاونیان داخلی شرکتی (66%) و صاحبین گواهینامه کار برنامه تجربیات بین المللی کانادا (IEC) (62%) بودند.

به ترتیب سن، گروه سنی با بالاترین نرخ مشارکت در بازار کار کارگران با گواهینامه گروه سنی 25 تا 34 سال بودند، که 68% از صاحبان گواهینامه کار درآمد مثبت گزارش کرده‌اند. سپس دنباله آن مالکان گواهینامه های 35 تا 44 سال بودند، با نرخ مشارکت 67%.

در نهایت، درباره مدت اعتبار گواهینامه های کار، کسانی که گواهینامه کار با اعتبار حداقل 10-12 ماه داشتند، بالاترین نرخ مشارکت در بازار کار را داشتند و 74% درآمد مثبت گزارش کرده‌اند. سپس آن‌ها که گواهینامه با اعتبار 7-9 ماه داشتند (67%) بودند؛ این ترکیب مثبت مداومی بین طول مدت گواهینامه های کار و نرخ مشارکت وجود داشت.

به نظر شما مسیر مناسب کدام است؟
با توجه به این یافته‌ها، می‌توانیم چشم انداز مهمی از اهمیت رشد IMP در اعطای گواهینامه های کار ببینیم، به ویژه این گواهینامه ها/اجازه کار ها که به برنامه های تحصیلی مرتبط هستند یا جلوی آن را می‌گیرند.

در این گروه، درصد بالاتری از مشارکت در بازار کار (به استثنای جریان های تخصصی مانند جریان‌های کشاورزی TFWP) وجود دارد. این ممکن است سوالی را پیش بیاورد: آیا پیگیری گزینه های تحصیلی در کانادا قبل از شغل، بهترین فرصت برای دریافت مجوز کار و عملکرد خوب در بازار کار و در نهایت دریافت اقامت دایمی است؟

گرچه داده های آمار کانادا این ایده را تأیید می کنند، اما بهترین مسیر برای دریافت مجوز کار و اقامت دایمی بستگی به شرایط و خصوصیات هر درخواست کننده دارد، به ویژه زمانی که ملاحظاتی مانند شهریه بین المللی در محاسبه در نظر گرفته شوند.

علاوه بر این، مطالعات فوق از چندین محدودیت رنج می برد، از جمله روش کند و قدیمی شمارش صاحبان مجوز کار فعلی که ممکن است تعداد واقعی صاحبان مجوز در کانادا را نمایش ندهد؛ فقدان تمایز بین صاحبان مجوز که در حال فعالیت کاری هستند و کسانی که نیستند؛ عدم امکان درج افراد مشغول به کار خودکار در تحلیل مهاجرت (با کاهش کلی مشارکت در بازار کار در گروه مورد مطالعه).