اداره آمار کانادا اطلاعاتی در مورد نرخ های حفظی مناطق برای تازه واردان یک و پنج سال پس از ورودشان به کانادا منتشر کرده است.

بطور کلی، گزارش نشان داد که نرخ های حفظی مهاجران در منطقه آتلانتیکی (نوا سکوشیا، نیوبرانزویک، جزیره ادوارد و نیوفاندلند و لابرادور) در حال افزایش بودند در حالی که نرخ های حفظی در استان های پریری (ساسکاچوان و منیتوبا) کاهش نشان داد.

داده ها از پایگاه داده مهاجرت طولانی دوره 2022 (IMDB) به دست آمده است. این پایگاه داده “نرخ حفظی مهاجران استانی و قلمرویی را بررسی می کند [ارزیابی] درصد از دهندگان مالیات مهاجر که در استان یا قلمرویی که مهاجر قصد داشت در آنجا در کانادا زندگی کند، مالیات را پرداخت کرده اند که در برنامه ثابت زندگیشان نشان داده شده است.”

نرخ های پنج ساله با استفاده از داده های پرداخت مالیات از سال 2012-2016 تجزیه و تحلیل شد و نرخ های یک ساله از داده هایی که از سال 2016-2020 می رسید.

اونتاریو بیشترین نرخ کلی حفظی را دارد

اونتاریو، بریتیش کلمبیا و البرتا نشان دادند که بالاترین نرخ های حفظی پس از 5 سال برای تازه واردانی که در سال 2016 فرود آمدند داشتند، تماماً بالای 84٪. اونتاریو دارای نرخ حفظی 93.1٪ بود.

این مطالعه همچنین به نکته افتراقی در نرخ حفظی برای تازه واردانی که در بازه زمانی 2012-2016 فرود آمدند در ساسکاچوان و منیتوبا اشاره کرد. در ساسکاچوان، نرخ از 72.2٪ به 57.9٪ کاهش یافت و نرخ منیتوبا از 75.1٪ به 64.1٪ کاهش یافت.

همین روند در نرخ های حفظی یک ساله برای این استان ها بود. در منیتوبا، نرخ حفظی یک ساله از 78.4٪ برای تازه واردانی که در سال 2016 پذیرش شده بودند به 74.9٪ برای آنهایی که در سال 2020 پذیرش شده بودند، کاهش یافت.

ساسکاچوان نیز با کاهشی حاد‌تر، از 75.7٪ در سال 2016 به 64.6٪ در سال 2020، با 11.1 درصد کاهش.

در ساحل شرقی کانادا، نیوبرانزویک و جزیره ادوارد (PEI) هر دو گزارش دادند که نرخ حفظی مهاجرانی که در سال 2016 پذیرش شده اند افزایش یافته است. نیوبرانزویک نرخ حفظی پنج ساله بالاتر خود را با 56٪ رسید. PEI هنوز هم نرخ پایین حفظی را در کانادا با 30.9٪ داشت. با این حال، این تقریباً 6 درصد بیشتر از نرخ حفظی برای آنانی که در سال 2012 پذیرش شده بودند است.

نرخ های یک ساله حفظی در هر دو استان تمایل مشخصی نشان ندادند اما مطالعه توجه دارد که نرخ یک ساله حفظی در نیوفاندلند و لابرادور از 55٪ برای آنانی که در سال 2016 پذیرش شده بودند به 66.4٪ برای آنانی که در سال 2020 پذیرش شده بودند رشد کرده است.

بیشتر کارگران ماهر در منطقه آتلانتیک کانادا بمانند

ارتباط بالاتر نرخ حفظی برای کارگران ماهر در استان های آتلانتیکی می‌تواند به راه اندازی برنامه پیلوت مهاجرت آتلانتیک (AIP) در سال 2019 بازگردد. پس از راه اندازی AIP، نوا سکوشیا افزایش قابل توجهی از 42.4 درصد، از 21.5٪ در سال 2016 به 63.9٪ در سال 2020 داشت.

نیوبرانزویک نرخ حفظی کارگران مهارت‌دار را در سال 2020 65.8٪ داشت و نیوفاندلند و لابرادور با افزایشی از 18.7 درصد بین سال‌های 2016-2020، از 31.3٪ به 50٪ رسید.

برنامه مهاجرت آتلانتیکی یک برنامه مهاجرت اقتصادی منطقه ای است که هدف آن تسهیل استخدام افراد خارجی در استان‌های آتلانتیکی کانادا است. تازه واردان در این برنامه از یک پیشنهاد شغلی از یک کارفرمای طراحی شده و یک برنامه ترتیبی شخصی برای خانواده خود بهره‌مندی می‌کنند. این به کمک تازه واردان در برقراری اقتصادی سریع و برقراری ارتباط با جوامع خود کمک می‌کند.

این اتصالات نقش کلیدی در این بازی می‌کنند که تازه واردان انتخاب می‌کنند در کجا برای طولانی‌مدت در کانادا بمانند. به گزارش، نرخ‌های حفظی بیشتر بین مقیمین دائمی بالاتر بودند که از طریق برنامه های حمایت از خانواده به کانادا مهاجرت کرده‌اند.

چرا اهمیت دارد

تحقیقات نشان می‌دهد که نگه‌داشتن مهاجران اقتصادی همواره نقش کلیدی در کاهش کمبود نیروی کار منطقه‌ای داشته است.

بسیاری از مهاجران جدید در شهرهای بزرگ انتاریو، بریتیش کلمبیا و آلبرتا استقرار می‌یابند، به دلیل اجتماعات مهاجر بزرگی که در این مناطق شکل گرفته‌اند.

این به این معناست که برخی از استان‌های دیگر کانادا، از جمله مناطق روستایی، ممکن است با مشکل حفظ نیروی کار پویا روبه‌رو شوند. برای تشویق مهاجران جدید به استقرار در این مناطق، بیشتر استان‌ها و مناطق (به جز کبک و نوناوت) برنامه‌های نامزدی ایالتی (PNP) را دارند تا مهاجران اقتصادی را که بهترین مناسبت‌ها برای نیازهای نیروی کار محلی دارند، جذب کنند.

از طریق PNP، دولت‌های ایالتی افراد را برای استقرار دائمی به ایمیگریشن، پناهجویی و شهروندی کانادا (IRCC) نامزد می‌کنند.

با این حال، تحقیق نشان داد که مهاجران ماهر، مانند آن‌هایی که از طریق PNP وارد می‌شوند، نیز نرخ نگهداشت پنج ساله کمتری دارند، که از 79.6% در سال 2012 به 71.5% برای ورودی‌های سال 2016 کاهش یافت.

با این حال، مهاجران اقتصادی که از طریق برنامه ورود به اکسپرس ایالتی تجربه کانادایی (CEC) یا از طریق برنامه پرستاران ورودی شده‌اند، نرخ‌های نگهداشت بسیار بالایی داشتند. به عنوان مثال، پرستارانی که در سال 2016 وارد شده بودند، نرخ نگهداشت 94.9٪ و برنامه‌های CEC نرخ حفظ 88.1٪ را داشتند.