دولت کانادا پارامترها و رویه هایی را تعیین می کند تا اطمینان حاصل شود که افسران IRCC تصمیمات منصفانه و منطقی می گیرند.

یک شهروند کانادایی در بدو تولد، گواهی شهروندی کانادایش را لغو کرد، زیرا مشخص شد که والدینش جاسوسان روسیه هستند.

 تصمیم اداره ثبت شهروندی کانادا در دادگاه عالی کانادا مورد تجدید نظر قرار گرفت و در آنجا استاندارد بررسی تصمیمات اداری مورد بحث قرار گرفت.  به طور خاص، این پرونده به دولت کانادا کمک می‌کند تا پارامترها، سیاست‌ها و رویه‌هایی را برای افسران مهاجرت، پناهندگان و شهروندی کانادا تعیین کند تا در هنگام تصمیم‌گیری اداری از آن‌ها استفاده کنند تا مطمئن شود که معقول‌ترین و منصفانه‌ترین تصمیم گرفته می‌شود.

 الکساندر واویلف در تورنتو از پدر و مادری به دنیا آمد که، بعداً فاش شد، با نام‌های فرضی و عوامل روسی که برای سرویس اطلاعات خارجی روسیه کار می‌کردند، به دنیا آمد.  الکساندر هیچ یک از اینها را نمی دانست.  او معتقد بود که در اصل شهروند کانادایی است و پاسپورت کانادایی دارد.

 در سال 2010، والدین الکساندر در ایالات متحده دستگیر و به جاسوسی متهم شدند.  آنها به جرم خود اعتراف کردند و به روسیه فرستاده شدند.  وقتی مشخص شد که والدین او واقعا چه کسانی هستند، اداره ثبت شهروندی کانادا گواهی شهروندی واویلف را لغو کرد.  طبق قانون شهروندی، فرزندان «افسر دیپلماتیک یا کنسولی یا دیگر نماینده یا کارمند دولت خارجی در کانادا» از دریافت شهروندی منع می‌شوند، که این استثنا از قاعده کلی است که افراد متولد شده در کانادا تابعیت کانادا را از طریق تولد دریافت می‌کنند.

 پرونده به دادگاه عالی کانادا رفت، جایی که پرونده به نفع واویلف تصمیم گرفت و بیان کرد که تصمیم سردفتر غیرمنطقی بود و واویلف توانست شهروندی کانادا را دوباره به دست آورد.  با انجام این کار، دادگاه استاندارد جدیدی برای بررسی قوانین اداری کانادا ایجاد کرد.

 تصمیماتی که افسران مهاجرت، تابعیت، پاسپورت و خدمات مرزی من اتخاذ شده اند، تصمیمات اداری هستند و بنابراین مشمول بررسی قضایی هستند.  استاندارد بازنگری برای این نوع تصمیمات به میزان تبعیضی که دادگاه حقوقی باید نسبت به یک تصمیم نشان دهد اشاره دارد.  پرونده واویلف ثابت کرد که فرض “معقول بودن” معیار بررسی همه تصمیمات اداری است.  دادگاه باید نتیجه تصمیم و توجیه تصمیم را در نظر بگیرد.

 تصمیم زمانی معقول خواهد بود که دادگاه بتواند از استدلال و منطق تصمیم گیرنده در نتیجه گیری خود پیروی کند.  تصمیم اتخاذ شده باید بر اساس استدلال منسجم و بر اساس واقعیت ها و زمینه قانونی موجه باشد.  یک افسر باید مراحل خاصی را دنبال کند تا اطمینان حاصل کند که در مورد هر درخواست مهاجرتی تصمیمات معقولی می گیرد.

1. الزاماتی را که باید برآورده شوند، شناسایی کنید برای دسته برنامه خاص  این الزامات در قوانین یافت می شود و می توان آنها را به عناصر خاصی که توسط شواهد پشتیبانی می شود تقسیم کرد.
2. حقایقی را که باید اثبات شوند را شناسایی کنید که برای تصمیم گیری مهم هستند.  یک واقعیت زمانی می تواند توسط متقاضی ثابت شود که آنها شواهد کافی را برای افسر ارائه کرده باشند که احتمال آن را باور کند.  اگر شواهد منجر به این نشوند که یک افسر محتمل بودن واقعیت را بیابد، افسر می تواند بگوید واقعیت ثابت نشده است.
3. استانداردهای اثبات مناسب را اعمال کنید. تصمیمات مهاجرت ماهیت مدنی دارند، بنابراین استاندارد اثبات مبتنی بر تعادل احتمالات اعمال می شود.  برای اینکه چیزی در تراز احتمالات ثابت شود، باید احتمال آن بیشتر از درست نبودن باشد (بیش از 50%).  افسران باید شواهد ارائه شده برای هر عنصر را بررسی کنند و شواهد را بسنجید تا تعیین کنند که آیا استانداردهای اثبات رعایت شده است یا خیر.
4. شواهد مربوطه را شناسایی کنید برای حمایت از واقعیت باید ثابت شود.  این می تواند شواهد مستند، شواهد فیزیکی یا شواهد شفاهی باشد.  هر گونه شواهد مرتبط باید در طول فرآیند تصمیم گیری در نظر گرفته شود و متقاضی مسئول ارائه شواهد کافی برای رضایت تصمیم گیرنده از برآورده شدن شرایط است.
5. اعتبار شواهد را ارزیابی کنید با نگاه کردن به باورپذیری و پایایی شواهد.  این فرض وجود دارد که حقایق یا شواهد ارائه شده توسط متقاضی درست است، مگر اینکه دلیل قانع کننده ای برای باور خلاف آن وجود داشته باشد.
6. ارزش اثباتی شواهد را تعیین کنید با ارزیابی ظرفیت شواهد برای اثبات واقعیتی که نیاز به اثبات دارد.  به شواهد قطعی، واضح و محتمل وزن بیشتری داده می شود.  به حدس و گمان نباید وزن داد.
7. مشخص کنید که آیا شواهد کافی هستند یا خیر. اگر شواهد محتمل‌تر از این باشد، افسر می‌تواند تصمیم بگیرد.
8. تصمیم بگیرید و ثبت کنید. اگر شواهد معتبر و قانع کننده ای برای هر یک از شرایط وجود داشته باشد، افسر می تواند درخواست را تأیید کند.