با گذشت زمان کانادا و بسیاری از کشورهای جهان غرب فرزندان کمتری دارند. هدف این مطالعه بررسی دلیل این امر و تاثیر نتایج این کاهش باروری (fertility) جهانی است.

نرخ تولد (Birth rate) در بیشتر کشورهای غربی پایین است. برای مثال، نرخ تولد در ایالات متحده آمریکا نسبت به ۱۵ سال گذشته ۲۰ درصد کاهش یافته است. در جاهای دیگر، یونان از سال 2008 شاهد کاهش 30 درصدی تولد بوده است. کانادا نیز در وضعیت مشابهی قرار دارد. نرخ باروری (fertility rate) کانادا در حال حاضر از سطح جایگزینی جمعیت جهانی که ۲.۱ تولد به ازای هر زن است، کم تر است. به دنبال روند کاهشی پیوسته که از سال 2009 ادامه یافته، نرخ باروری کانادا به پایین ترین حد خود یعنی 1.4 فرزند به ازای هر زن در سال 2020 رسیده است. در سال ۲۰۲۰، کانادا دارای کم ترین تعداد تولد در ۱۵ سال اخیر و همچنین شاهد بیش ترین کاهش سالانه زایمان (-۳.۶ درصد) در یک ربع قرن اخیر بود.

علت کاهش نرخ زاد و ولد در کشورهای غربی چیست؟

کاهش نرخ زاد و ولد را نمی توان به طور قاطع به هیچ عاملی نسبت داد، چرا که دلیل فرزندآوری یا عدم آن، منحصر به مادر (child-bearer) است. با این حال، گفته می شود که برخی از گرایش ها در جهان غرب تاثیر قوی بر کاهش تعداد فرزندانی که به دنیا می آیند، دارند.

افزایش هزینه های فرزندآوری

بزرگ کردن کودک نیز همانند همه چیز هزینه دارد. برای ۱۸ سال اول زندگی کودک، والدین باید نیازهای فرزندان خود را تامین کنند، در حالی که هزینه تحصیل و سایر خدماتی که کودک برای بزرگ شدن به آن نیاز دارد را بپردازند.

در نتیجه، در حالی که هزینه بزرگ کردن یک کودک همچنان در حال افزایش است، گزارش ها حاکی از آن است که یک خانواده متاهل با دو فرزند در آمریکا در مقایسه با سال ۲۰۱۷  باید بیش از ۲۶۰۰۰ دلار هزینه کند، برای بزرگ کردن یک کودک تا ۱۷ سالگی افراد کمتری تصمیم به بچه دار شدن می گیرند و نرخ تولد در سراسر جهان غربی در حال کاهش است.

نکته: در کانادا، هزینه بزرگ کردن یک کودک تا سن ۱۸ سالگی از سال ۲۰۱۵ تا کنون ۱۱ درصد افزایش یافته (تقریباً 27000 دلار) است.

افزایش زنان تحصیل کرده

در طول ۴۰ سال گذشته، زنان در جهان غرب سطح تحصیلات بالاتری نسبت به نسل های قبلی داشته اند. بر این اساس، زنان غربی از نظر اجتماعی توانمندتر شده و این افزایش توانمندی موجب نزولی شدن نرخ باروری شده است.

عدم قطعیت اقتصادی مرتبط با کووید -۱۹

 برای بسیاری از مردم در سراسر جهان همه گیری کووید -۱۹ دلیل اصلی نگرانی اقتصادی بوده و عدم اطمینان اقتصادی که به عنوان محصول این پاندمی ایجاد شده، تصمیمات مربوط به زایمان را برای بسیاری از مردم در غرب تغییر داده است. برای مثال طبق گزارش منتشر شده از سوی اداره آمار کانادا در دسامبر ۲۰۲۱، بسیاری از کانادایی های ۱۵ تا ۴۹ ساله برنامه های خود برای بچه دار شدن را به دلیل همه گیری تغییر عقیده داده اند. بر اساس این گزارش، 14.3 درصد از شرکت‌کنندگان به عبارتی که در آن نوشته شده بود «من می‌خواهم دیرتر از آنچه قبلاً برنامه‌ریزی کرده بودم، بچه دار شوم» «درست» پاسخ دادند. علاوه بر این، ۱۰.۹ درصد دیگر از شرکت کنندگان در نظرسنجی به این جمله زیر پاسخ دادند: من اکنون می خواهم فرزند کمتری نسبت به قبل داشته باشم.

نتیجه: چه بر سر کانادا آمده است؟

از دیدگاه کانادایی ها، نرخ زاد و ولد پایین تر به طور مستقیم به افزایش مهاجرت در این کشور کمک کرده که عمدتا به دلیل ضرورت حمایت از رشد جمعیت و نیروی کار در کنار توسعه اقتصادی است. نرخ باروری پایین یکی از عوامل کاهش نیروی کار جمعیت ملی بوده است، زیرا کودکان کمتری برای جایگزینی اعضای سالخورده جمعیت کانادا به طور کلی و نیروی کار داخلی در این کشور متولد می شوند. بطورمقتضی، مهاجرت برای مبارزه با این کاهش، استراتژی است که تا به امروز به نفع کانادا عمل کرده است. در واقع تقریبا چهار پنجم رشد جمعیت کانادا (Canada’s population growth) بین سال های ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۱ (۸ / 1 میلیون) نتیجه ورود ساکنان موقت و دائم به کانادا بوده است. علاوه بر این، رشد جمعیت  موجب رشد و شکوفایی نیروی کار کانادا شده است، چرا که مهاجران کانادایی نیز منبع ۷۹.۹ درصد رشد نیروی کار در این کشور در همین دوره پنج ساله بوده اند. در نهایت، توسعه اقتصادی در این کشور ناشی از رشد جمعیت بوده که تا حد زیادی به مهاجرت مربوط می شود. خوشبختانه با توجه به افزایش مهاجرت در کانادا، افراد بیشتری به دولت مالیات پرداخت خواهند کرد.

در نهایت، این امر موجب تسهیل دارایی و منابع پولی موجود دولت خواهد شد که می تواند از آن ها برای ارائه خدمات و مزایای کلیدی به مردم کانادا استفاده کند، و امکان رشد و توسعه اقتصادی در سراسر کشور را فراهم کند. تمام دلایل گفته شده برای رشد مهاجرت، کشوری را ایجاد کرده که مهاجران ۲۳ درصد از کل جمعیت کانادا (تا سال 2021) را تشکیل می دهند. نکته مهم تر این است که پیش بینی می شود در صورت ادامه روند فعلی جمعیتی، از جمله نرخ باروری پایین، این رقم تا سال ۲۰۴۱ بین ۲۹.۱ تا ۳۴ درصد کاهش یابد.