یک مورد عجیب برخی از نقاط قوت سیستم مهاجرت به کانادا را نشان میدهد.
سیستم مهاجرتی کانادا، بر اساس ماهیتش، با بسیاری از ارزش های مختلف تطبیق می یابد.
برای مثال این سیستم تلاش می‌کند تا بین قطعیت و تطبیق رابطه ایجاد کند و علاوه بر آن انعطاف پذیری و عادلانه نیز باشد.
مصوبه حمایت از پناهجویان و مهاجرت قانون اصلی است که مهاجرت به کانادا را تحت کنترل خود دارد. این مصوبه نشان دهنده تلاش‌های انجام شده برای ایجاد تعادل بین ویژگی‌های این سیستم است. بخش ۲۵ از این مصوبه به افرادی که یک یا بیش از یکی از شروط درخواست را ندارند این امکان را می دهد تا درخواست داشته باشند که دولت از شروط مربوط به دلایل بشردوستانه صرف نظر کند. وزیر مهاجرت و شهروندی نیز چنین ملاحظاتی را درخواست می کند.
وقتی یک درخواست مربوط به موارد بشردوستانه از سوی یک فرد خارجی در داخل کانادا مطرح می شود سیستم مهاجرت به کانادا ملزم به در نظر گرفتن آن مورد است. درخواست های بشر دوستانه درخواست هایی هستند که می‌تواند توسط افراد خارجی خارج از کانادا نیز مطرح شود. با این وجود هیچ الزام قانونی برای در نظر گرفتن آنها و رسیدگی به پرونده آنها وجود ندارد.
برای روشن تر کردن قضیه، ملاحظات مربوط به درخواست های بشردوستانه درخواستی برای معافیت از شروط معمول برای درخواست ها از صرف نظر کردن خودکار.
قوه قضاییه کانادا قوانین توسعه یافته و قدیمی برای چنین درخواست‌هایی ارزیابی آنها دارد که در طول سالهای گذشته به خوبی تکامل یافته است.
این کار به مسئولان مهاجرتی و دیگر تصمیم گیرندگان در این زمینه این امکان را می دهد تا بسیاری از شروط درخواست را بسته به شرایط خاص هر پرونده (برای مثال ارتباط با کانادا, مسائل پزشکی، مالی و پذیرش) در نظر نگیرند.
گاهی اوقات، موردی پیش می‌آید که به خاطر ماهیت آن، بسیار غیر معمول و چالش برانگیز می‌شود. شرایط ناموفق خانم النا استراج که دادگاه فدرال در ماه نوامبر گذشته در مورد آن حکم صادر کرد چنین شرایطی دارد.
خانم استراج حدود ۶۰ سال سن دارد. متاسفانه مدت زمان زیادی از بیماری روانی خاص اسکیزوفرنیا رنج می برد. ایشان سال های بسیار را در تورنتو بی خانمان بوده است و اکنون حراست گاردین پابلیک انتاریو است.
به خاطر بیماری از او نمی‌تواند بسیاری از جزئیات شخصی اطلاعات در مورد خودش، مانند محل تولدش را به یاد بیاورد. در رابطه با این شرایط نابسامان و پیچیده اداره مهاجرت کانادا و یا نهاد های خدمات مرزی کانادا هیچ سوابق مهاجرتی مربوط به او ندارند.
با توجه به ناتوانی او برای ارائه اطلاعات مربوط به خودش و اسناد هویتی، شورا درخواست کرد که درخواست اقامت دائم او مشمول ملاحظات بشردوستانه شود. مواردی که در این باره در نظر گرفته شده اند عبارتند از بیماری روانی او، این که ایشان ظاهراً بی خانمان هستند، و اینکه نداشتن وضعیت دائمی در کانادا می تواند شرایط گرفتن مسکن و خدمات اجتماعی برای ایشان را در کانادا دشوار کند.
مسئول بررسی پرونده ایشان تایید کرد که موقعیت خانوم استراج دشوار بود اما هرگز درخواست برای دلایل بشردوستانه را رد نکرد. مشاور او به دنبال یافتن راهی ولی جلوگیری از ادامه بازبینی های قضایی در دادگاه فدرال کانادا برای به چالش کشیدن این تصمیم گیری بود.
قضاوت دادگاه بسیار تلخ بود. مشخص شد که مسئول مربوطه کاملاً درخواست ایشان را در نظر نگرفته است و در عوض موقعیت او را نامفهوم و نامشخص ارزیابی کرده است. دادگاه به این نتیجه رسید که رد کردن بی درنگ درخواست خانم استرج بر این اساس که مسئول مربوطه بی خانمان بودن او را نپذیرفت، بدون توضیح و و نامفهوم است است. دادگاه یک پرونده قدیمی مشابه پرونده جاری را مطرح کرد که در آن فرد بی خانمان بدون هویت و بدون آشنایی با شهروند یا کشور بود کانون در آن پرونده تاکید داشت که مسئول مهاجرتی باید تاثیر مخرب رد کردن درخواست اقامت دائمی آن فرد بر اساس ملاحظات بشردوستانه را در نظر می گرفت.
بر این اساس دادگاه فدرال درخواست استیناف خانم استراج را تعیین کرد و تصمیم گیری اولیه مسئول مربوطه را در نظر نگرفت و بررسی آن را به مسئول دیگری ارجاع داد تا مجدداً در مورد آن تصمیم گیری شود.
پرونده خانوم استراج، نقاط قوت سیستم مهاجرتی کانادا را به نمایش می کشد از این جهت که فضایی برای افرادی که به دنبال ملاحظات بشردوستانه برای در حوزه مهاجرتی خود هستند در شرایطی که تمام شروط درخواست را ندارند. دادگاه فدرال درخواست می کند که تصمیم گیری مسئول مهاجرتی منطقی مفهوم و هم راستا با حکم موجود باشد. اگر درخواستی رد شود متقاضیان ممکن است هنوز بگیریم منابعی در دادگاه فدرال باشند، چنانکه خانوم استراج همین اقدام انجام داد توانست به نتیجه موفقیت‌آمیزی دست یابد.
خانم استراج هویت خود را فراموش کرده است، اما سیستم مهاجرتی کانادا او را فراموش نکرده است.