دپارتمان مهاجرتی کانادا نتایج کوتاه مدت مثبتی در مورد مهاجرانی که تحت پایلوت مهاجرتی آتلانتیک به کانادا مهاجرت کردند یافت.
پایلوت مهاجرتی آتلانتیک در مسیر درستی برای کمک کردن به استان های ساحلی جهت حفظ مهاجران در این مناطق است.
اداره مهاجرت، پناهندگی و تابعیت کانادا از آغاز پایلوت مهاجرتی آتلانتیک در ماه مارس ۲۰۱۷ تا پایان سال اقتصادی ۲۰۱۹ -۲۰۲۰ این پایلوت را مورد بازبینی و بررسی قرار داد. هدف بررسی این بود که آیا این پایلوت طبق موارد مورد نظر آنها کار می کند یا خیر ،و آیا به رشد جمعیت و برآورده کردن نیازهای بازار کار این منطقه کمک می کند.
پایلوت مهاجرتی آتلانتیک یک برنامه بر پایه کارفرما است. این برنامه به کارفرمایان در چهار استان آتلانتیک این امکان را می دهد تا بدون ارزیابی تاثیر بزرگ کار، نیروهای کار با استعداد را از سرتاسر دنیا به مناطق جذب کنند، که به عنوان یک فرایند گران قیمت و طولانی مدت تعریف شده است. از طریق این برنامه مهاجران با یک شغل و یک برنامه اقامتی از سوی یک ارائه دهنده خدمات به کانادا می آیند. آتلانتیک کانادا همواره در طول زمان درگیر مسائله حفظ مهاجران در این منطقه بوده است. اداره مهاجرت، پناهجویی و تابعیت کانادا دریافت که از ۵۵۹۰ پاسخ دهنده در این تحقیق، که از طریق پایلوت مهاجرتی آتلانتیک به این منطقه مهاجرت کرده بودند، اکثر آنها دو سال پس از ورود به کشور همچنان در این استان اقامت داشتند.
بخش زیادی از مهاجران برنامه مهاجرتی آتلانتیک گزارش دادند که در زمان انجام این تحقیق برای کارفرمای اصالاتا کانادایی خود کار می کردند. و برخی از افرادی که کارفرمای خود را تغییر دادند هنوز در همان استان مشغول به کار بودند. اکثر تازه واردان از طریق پایلوت مهاجرتی آتلانتیک پس از اولین سال ورودشان به کشور همچنان در آتلانتیک زندگی می کردند. این نتایج اولیه به نظر نشان می‌دهد که پایلوت مهاجرتی آتلانتیک نسبت به برنامه های اقتصادی دیگر در کانادا در زمینه حفظ مهاجر نرخ بالاتری را از خود نشان می دهد.
تقریباً نیمی از پاسخ دهندگان در این تحقیق، حدود ۴۵ درصد، در نیوبرانزویک و ۳۴ درصد از آنها در نواسکوشیا بودند. جزیره پرنس ادوارد، نیوفاندلند و لابرادور هر یک ۱۰ درصد از پاسخ دهندگان را تشکیل دادند.
نرخ حفظ مهاجر از طریق پایلوت مهاجرتی آتلانتیک دو سال پس از ورود آنها به کانادا در مقایسه با روش های مهاجرتی دیگر برای مهاجران در نیوبرانزویک و نیوفاندلند و لابرادور بیشتر بود. اکثر افرادی که در زمان تحقیق در کانادا حضور داشتند اعلام کردند برای اقامت در استان محل سکونت خود برنامه‌ریزی کردند در حالی که کمتر از یک پنجم نمی دانستند، و حدود ۳ درصد اعلام کردند که هیچ برنامه ای برای ماندن در استان ندارند.
دلایل اصلی که پاسخ دهندگان قصد اقامت در استان را داشتند شامل دوست داشتن جامعه، هزینه قابل قبول زندگی و علاقه به شغلشان بود. حدود یک سوم به داشتن دوست یا خانواده در این استان اشاره کردند.
افرادی که قصد ترک این منطقه را داشته اند دلیل خود را به دست آوردن پول در استان دیگری اعلام کردند. حدود ۴۰ درصد از این پاسخ دهندگان اعلام کردند نتوانستند در استان اولیه خود فرصت شغلی دیگری به دست آورند.
بر اساس ارزیابی ها مشخص شد که برنامه های اقامتی مفید واقع شدند. اکثر متقاضیان اصلی پایلوت مهاجرتی آتلانتیک اطلاعی از دسترسی رایگان به این خدمات نداشتند. اگرچه اکثر کارفرمایان اعلام کردند که سازمان های آنها حمایت از مهاجران جهت اقامت و سکونت در منزل را فراهم کرده بود. در میان توصیه های دیگر در مورد چگونگی بهبود این برنامه، اداره مهاجرت کانادا یک استراتژی برای افزایش آگاهی خدمات سکونت و اقامت برای متقاضیان اصلی، همسر و فرزندان پایلوت مهاجرت آتلانتیک ارائه داد.
پایلوت مهاجرتی آتلانتیک در آینده به یک برنامه مهاجرتی دائمی تبدیل خواهد شد، این برنامه تا دسامبر ۲۰۲۱ تمدید شد تا زمان بیشتری را در اختیار اداره مهاجرتی کانادا قرار دهد تا بتواند تاثیر کوتاه مدت و طولانی مدت این برنامه در منطقه را مورد ارزیابی قرار دهد