برنامه نامزدی استانی (PNP) یکی از راه‌های پیشرو برای مهاجرت به کانادا به عنوان یک کارگر ماهر است. تقریباً هر استان و قلمرو از PNP برای نامزدی و پذیرش نیروهای کار ماهر برای سکونت در ناحیهٔ مربوطهٔ خود عمل می‌کنند
برنامه به منظور کمک به توزیع عادلانه‌تر مهاجران جدید در سراسر کشور طراحی شده بود؛ اصولاً به منظور یافتن مهاجران بیشتر خارج از سه شهر اصلی کانادا و کمک به تأمین نیازهای نیروی کاری کارفرمایان در استان‌ها. هدف دیگری از برنامه این است که مهاجران را در استان یا قلمرو نامزدی خود نگه دارد و یکپارچه کند.
مهاجرانی که توسط استان‌ها نامزد شده‌اند باید قصد واقعی زندگی در استان نامزدی را اثبات کنند تا بتوانند وضعیت سکونت دائمی خود را در کانادا دریافت کنند. با این حال پس از ورود برای یکبار، از خروج نامزد از استان ممانعت نمی شود.
آمارکانادا به تازگی یک مطالعه منتشر کرده است که به بررسی PNP و به ویژه حفظ مهاجران در استانی که تصمیم به فرود آن‌ها را گرفته‌اند، می‌پردازد. آمار کانادا از داده‌های پرونده ورود مهاجران و اسناد مالیاتی به همراه سه نشانگر نگهداری استفاده کرده است تا تمایل یک استان یا قلمرو به نگهداری از مهاجران خود را اندازه‌گیری کند.
نتایج مطالعه نشان داد که حفظ مهاجران PNP در استان یا قلمرو فرود بسیار بالا بود.
به طور کلی، ۸۹٪ از نامزدهای استانی که در سال ۲۰۱۹ وارد استان شدند، تا پایان سال ورود در استان یا قلمرو مورد نظرشان اقامت داشتند. با این حال، نرخ بسیار متفاوتی در میان استان‌ها و قلمروها وجود داشت، از ۶۹٪ در جزیرهٔ ادوارد تا ۹۷٪ در انتاریو. نرخ در بریتیش کلمبیا ۹۵٪، آلبرتا ۹۲٪، منیتوبا ۸۸٪ و ساسکاچوان ۷۸٪ بود.
از بین نامزدانی که در پایان سال در استان خود ماندند، درصد بسیار زیادی (در محدوده ۸۵٪) پنج سال بعد همچنان در آن استان ماندند. به طور مشابه، وضعیت متفاوتی با توجه به استان وجود داشت، از ۳۹٪ تا ۹۴٪.
با این حال، هر چه مهاجران بیشتر در کانادا بمانند، احتمالاً کمتر می‌شود که در استان اولیه زندگی کنند. برای مهاجرانی که در سال ۲۰۱۰ وارد شدند، نرخ حفظ یکساله در استان ۹۵.۸٪ بود، نرخ ۵ ساله ۸۸.۷٪ و نرخ ۱۰ ساله ۸۴.۴٪ بود. با این حال، این اعداد همچنان نشان دهندهٔ یک درصد بالایی است. به عبارت دیگر، در کل، بیشتر نامزدهای استانی حتی ۱۰ سال پس از مهاجرت هم در استان اولیه‌شان می‌مانند.
کدام استان‌ها نرخ حفظ بیشتری داشتند؟
مختلف بودن فرصت‌های اقتصادی و شرایط استانی تأثیری بر نرخ نگهداری یک استان خواهد داشت. اندازه استان نیز ممکن است بر نرخ حفظ تأثیر بگذارد، زیرا استان بزرگتر، گزینه‌های مکانی بیشتری را برای مهاجران به منظور فرصت‌های اقتصادی داخل استان فراهم می‌کند و از این رو نیاز به خروج مهاجران از استان کمتر می‌شود. علاوه بر این، اندازه شهر نیز مؤثر است، زیرا نرخ حفظ در شهرهای بزرگ مانند تورنتو و ونکوور به سمت بالاتر بود.
اونتاریو، البرتا و بریتیش کلمبیا نرخ نگهداری بالاتری از برنامه نامزدی استانی داشتند، در حالی که نیوفاندلند و لابرادور، جزیرهٔ ادوارد و نیوبرانزویک کمترین نرخ را داشتند. اختلاف میان استان‌ها به طور قابل توجهی همراه با گذشت زمان بیشتر از مهاجرت افزایش یافت.
نرخ بیکاری استانی برخی از اختلافات در نرخ نگهداری بین استان‌های اطلسی و انتاریو، البرتا و بریتیش کلمبیا را توضیح داد. با این حال، حتی پس از تنظیم برای تعداد زیادی متغیر کنترل، اختلاف معنی‌داری در نرخ حفظ بین استان‌ها وجود داشت.
به کدام استان‌ها مهاجران مهاجرت می‌کنند؟
استان‌ها نه تنها از نامزدهای استانی که ابتدا به استان وارد می شوند و در آن‌جا باقی می‌مانند، بلکه از آن‌هایی هم که پس از ورود، از دیگر نقاط کشور به استان مهاجرت می‌کنند، بهره می‌برند.
اونتاریو یک “‘گزینه جذاب” برای مهاجرت دومی نامزدان استانی است. تا پایان سال کامل اولین سال پس از سال فرود، اونتاریو ۲۳٪ نامزدهای استانی بیشتری که در سال فرود در استان بودند داشت. تا پایان پنج سال پس از سال فرود، اونتاریو ۵۶٪ نامزدهای بیشتری داشت.
به‌ویژه، بعد از محاسبهٔ نامزدهای استانی که از استان خارج شدند و کسانی که به استان آمدند، اونتاریو تنها استان یا قلمرو بود که از این فرآیند سود خالص بزرگی کسب کرده بود، زیرا جذب قابل توجهی از نامزدهای استانی از سایر استان‌ها داشت.